Οι νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τη δεκαετία του 1970 στη Βρετανία και από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη Γερμανία, με το επιχείρημα της αύξησης των μισθών και της μείωσης της ανεργίας, γενικεύτηκαν σε όλη την ΕΕ, φιλοδοξώντας να συνεχίζουν να εφαρμόζονται στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον (με τις όποιες εξαιρέσεις, λόγω των επιμέρους έκτακτων κρίσεων, πανδημία, ενέργεια, κτλ) Αυτό εξάλλου δείχνει και η πολιτική κρίση στην Γαλλία.
Όμως, σε αντίθετη κατεύθυνση από την διακηρυσσόμενη επιχειρηματολογία τους, έχουν δημιουργήσει, με τη μείωση των μισθών, την αύξηση της ευελιξίας, την αύξηση της ανεργίας, τη διεύρυνση της φτωχοποίησης και των ανισοτήτων στην Ευρώπη, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, συνθήκες, μεταξύ άλλων, υπαρξιακής κρίσης, κρίσης εμπιστοσύνης, διάβρωσης της δημοκρατικής της λειτουργίας και αμφισβήτησης της συνεκτικής προοπτικής της ΕΕ.
https://slpress.gr/politiki/i-gallia-deixnei-pou-paei-i-evropi-ton-anisotiton/#goog_rewarded
